Volgens psychologen heeft ieder mens een bepaalde machtswil in zich. Ook herkennen we (onbewust) machtsverhoudingen. Dominante mensen staan rechtop en spreken luid, ondergeschikten doen het tegenovergestelde. Aan de prominente positie van de hersenfuncties die zich met de dominantiekwestie bezighouden, is te zien dat macht voor iedereen – in meer of mindere mate – belangrijk is. De één heeft echter een grotere machtsbehoefte dan de ander.
Blijft macht te lang aanhouden, dan treedt er een verslavingseffect op: men wil meer. Ook duiken er verschijnselen op van ziekelijke overmoed, ook wel bekend als het `hubris-syndroom`. Hierbij spelen testosteron en dopamine een grote rol. Organisatieleiders maken, net als alfa-apen, veel testosteron aan. Door deze hormonenovervloed veranderen hun hersenfuncties.
Hierdoor wordt niet alleen hun zelfvertrouwen vergroot, maar verliezen zij ook het bewustzijn van gevaar en gaan ze onnodige risico`s aan. Hoe langer iemand aan de macht staat, hoe groter de kans is dat dit gebeurt. Veel psychologen noemen daarom tien jaar de uiterste houdbaarheidstermijn voor een leider.
Bron: https://www.mt.nl/
